14 augustus 2011
Dag 40: Tevredenheid door actie
Gister sprak ik over lange termijn denken en prioriteiten stellen. Voor de meeste mensen is lange termijn denken lastig. Het heden is overzichtelijk. De toekomst is ongewis en we raadplegen niet voor niets trendwatchers, helderzienden, beursgoeroes of astrologen. We willen graag grip krijgen op wat het leven voor ons in petto heeft zodat we beslissingen kunnen nemen en tevreden kunnen zijn. Vervolgens kunnen we vrolijk verder met de orde van de dag.
Toch is het van groot belang om zelf actief bezig te zijn met de toekomst. Als we een bepaald ideaalbeeld hebben van hoe het eruit moet gaan zien, dan kunnen we bepalen welke acties op touw gezet moeten worden opdat volgende generaties in de buurt van dat ideaalbeeld uit gaan komen.
Willen we daarvoor in actie komen dan denken we helaas vaak dat we eerst tevreden moeten zijn met ons eigen leven voordat we aan iets anders, iets groters, kunnen denken. Waarom moet je, als je in het huidige leven al zoveel verplichtingen hebt, en de wereld economisch aan het instorten is, ook nog aan de samenleving denken?
Uit diverse onderzoeken, o.a. van Martin Seligman, blijkt dat het vinden van geluk zich op drie niveaus afspeelt:
1. het tevreden leren zijn met de spullen die je hebt vergaard, hoe veel of weinig dat ook is
2. het kunnen uiten van je kwaliteiten en vaardigheden in werkzaamheden (betaald of onbetaald, dat maakt niet uit), waarbij je een gevoel van engagement hebt
3. het delen van kennis, ervaringen, vaardigheden, kwaliteiten en geld (als je het laatste kunt missen) met de gemeenschap of minder bedeelden
Mensen die op deze drie niveaus goed opereren zijn het meest tevreden over hun leven.
Het gaat er dus om dat je je goed voelt over wat je zelf hebt ingebracht of waar je aan mee hebt gewerkt. Het deelnemen aan iets dat groter is dan jijzelf met alles wat jij in je mars hebt, geeft voldoening.
Daar is het systeemdenken weer: het geeft ons een goed gevoel als we weten dat we een essentieel deel zijn van een groter geheel. Het gevoel dat we ertoe doen, dat wij iets in te brengen hebben, dat wij gewaardeerd worden om wat we bijdragen, brengt tevredenheid.
Het allerbelangrijkste wat we kunnen doen om dit te bereiken is dus actief deelnemen aan wat er in onze omgeving speelt, in plaats van op de achtergrond mopperen hoe slecht het allemaal is. Zoals Helen Keller zei:
“Apathy is de greatest evil of all”
Als we aan de zijlijn blijven mopperen en niet onze vaardigheden gebruiken om de samenleving te helpen dan blijven we stilstaan. En stilstand is achteruitgang.
Tevredenheid komt ons niet zomaar aanwaaien. We worden pas tevreden als we iets tot stand brengen en meewerken aan een gemeenschappelijke zaak die helpt om een betere leefomgeving en betere toekomst te creëren. De erkenning komt niet zomaar uit de lucht vallen. Daar moet je wat voor doen.
Wordt vervolgd.
Françoise Vaal
Voor counselling in de natuur klik hier
Terugnaarjenatuur 